Gisteren had ik de eer te zijn uitgenodigd op de openbare verdediging van het proefschrift van Els Inghelbrecht, die zich vanaf nu met recht en rede doctor in de sociale gezondheidswetenschappen mag noemen. De resultaten die te lezen zijn in “Attitudes & role of nurses in euthanasia and other medical end- of- life decisions” verontrusten heel wat actoren, maar zijn maatschappelijk zeer relevant.  Er blijkt immers uit dat 12 % van de verpleegkundigen verklaart middelen toe te dienen in het kader van een euthanasie.  Nochtans is het enkel de arts die deze uitzondering op de strafwet – die de wet op euthanasie van 28 mei 2002 is – mag toepassen. Verpleegkundigen klagen reeds lang aan dat zij nauwelijks in beeld komen in deze wet en zich dan ook in de praktijk in een juridisch vacuüm bevinden. Niet dat zij allemaal zelf inderdaad euthanasie willen plegen, maar wel willen zij erkenning voor hun feitelijke beroepshalve betrokkenheid bij het gebeuren, bij de voorbereidende gesprekken en handelingen en bij de begeleiding van patiënt en familie. De wetsvoorstellen die verpleegkundigen zelf aan de beleidsmakers willen voorstellen, staan te lezen op de website van een grote verpleegkundige beroepsorganisatie , ook dit is participatieve democratie.

Advertentie