Back to the future?

Is het onnozel, naïef, romantisch, of juist realistisch om te stellen dat we in “onze” welvaartsmaatschappij een aantal stappen terug moeten zetten?  Af en toe een enkele kwaliteitskrant die hierover bericht. Bijvoorbeeld enkele maanden geleden dat er in Wallonië momenteel Brabantse trekpaarden moeten worden ingezet om reuzegrote boomstammen te gaan slepen waar geen machines meer kunnen komen. En dit weekend lees ik dat in Gent schapen worden ingezet als grasmaaiers. Liever daarnaar verwijzen dan naar het artikel een bladzijde verder waarin gewaarschuwd wordt voor politieke “vrouwen op de rand van de glazen afgrond”.

Ik weet niet hoeveel politieke moed het vergt om structureel te kiezen voor arbeidsintensieve jobs, zodat bijvoorbeeld ook laaggeschoolden  kansen maken in deze keiharde samenleving.

Hoe zou het zijn als we ervoor pleiten om meer laaggeschoolden (die hoe langer hoe minder aan de bak komen in een gedigitaliseerde samenleving) opnieuw kansen te geven? Is bijvoorbeeld het werk misschien minder goed gedaan als je twee mannen of vrouwen met grote borstels i.p.v. één man met een stinkende blaasmachine de straten laat kuisen? Of zijn werk, inkomen, zelfrespect,  schonere lucht, en het voortbestaan van de planeet onbelangrijke items op de politieke agenda?  Hoeveel positieve energie zou dit opleveren voor de kwaliteit van ons dagdagelijks leven?

Advertentie

Afslanken kan uw gezondheid ernstig schaden

Een ongebreidelde vrije markt en exuberant kapitalistisch denken hebben ons decennialang voorgehouden dat de consumptie van goederen en diensten een grenzeloze burgerplicht was. De wereldwijde financiële crisis is  een gelegenheid om het hele systeem in vraag te stellen, maar we raken niet echt ver in die analyse.

De economie moet blijkbaar kost wat kost blijven groeien, al begint men begrippen als duurzaamheid en efficiënt energiegebruik wel van Groen! over te nemen. Toch is er een aanvoelen dat men ergens op  moet besparen, en gemakshalve richten sommigen dan alle pijlen op het overheidsapparaat. Is dat niet wat populistisch? Ik zal niet ontkennen dat de overheid efficiënter kan werken – vanuit mijn job heb ik er van heel dichtbij mee te maken en zie ik o.a. de overlappende bevoegdheidsverdelingen en verschillen in taal en cultuur als oorzaak van veel problemen – maar ik vrees dat mensen niet beseffen dat het kunnen nuttigen van onze welvaart en welzijn juist geschraagd wordt door al die verschillende overheidsorganen. Die staan trouwens niet alleen in voor de inning van belastingen, maar ook voor een billijke toewijzing van allerlei uitkeringen in de sociale zekerheid (kinderbijslag, pensioenen).

Hoe zouden die duizenden werkmensen zich nu voelen eigenlijk?  En wat het kan betekenen om niet alle gepensioneerde ambtenaren te vervangen, kunnen verpleegkundigen u getuigen: degenen die overblijven, moeten nog harder werken, geraken soms overbelast en dat komt de dienstverlening niet echt ten goede.

HEY HO, LET’S GO *

Het Groen!e verkiezingsprogramma est arrivé. Positieve energie in overvloed, maar nog maar drie weken en twee dagen te gaan tot 13 juni. Facebook heropgestart, ook deze blog moet opnieuw floreren, dingen waar ik eigenlijk als zesvijfde werkende moeder van drie opgroeiende kinderen normaal gezien geen tijd voor heb. Maar deze verkiezingen zijn te belangrijk, we kunnen niet aan de kant blijven staan. Het gaat uiteraard om veel meer dan BHV. Groene, duurzame economie en tewerkstelling, sociale zekerheid, toegankelijke gezondheidszorg en leefbare pensioenen voor iedereen staan op de helling. Te midden van mondiale banken- en andere crisissen proberen heroïsche mannen en vrouwen stand te houden en zichzelf en/of hun kinderen over de grens te tillen. In mijn zoektocht naar gerechtigheid kwam ik tot de ontdekking dat er ministers en kabinetten zijn die schijnbaar in het geheel niet meer functioneren. Asiel en migratie van Melchoir Wathelet (CDH)? Enkel verkiezingspropaganda te vinden. Kunnen zij campagne voeren op uw en mijn belastinggeld terwijl wij verlof of recup moeten nemen om de politieke hort op te gaan? Benieuwd wat De Croo junior en de blauwe konijntjes daarvan vinden, en of hun soortgenoten aan dezelfde ziekte lijden.

* Titel ontleend aan onze goede vrienden The Ramones

Proficiat? Mijmeringen op vaderdag, een week na de verkiezingen

Rare dag, die vaderdag. Of beter: rare mensen, die vaders, want uniek, en heel erg geliefd. Mijn schoonvader, heel zijn leven beenhouwer geweest, en liberaal, heeft de voorbije maanden gedreven campagne gevoerd voor zijn Groen!e schoondochter, bracht mijn canvaskaarten naar al zijn vrienden en kennissen, tot op het voetbal toe. Mijn eigen vader, gepensioneerd leraar Latijn- Grieks, is Vlaams en anti-Belgisch van voor de oorlog al. Agalev was voor hem alleen maar OK  de keren dat ons mama op de lijst stond. Hij was vroeger een hevige Volksunieman en nu pro NVA, maar van hem heb ik wel de politieke microbe geerfd. Toch toonde ook hij zich blij met mijn resultaat, ze zijn allebei echt heel lieve en betrokken vaders.

De voorbije week wensten heel wat mensen me proficiat met m’n behaalde stemmenaantal en ik ben uiteraard blij en dankbaar dat zoveel mensen mijn bolletje gekleurd hebben. Maar als ze vragen of ik tevreden ben met de uitslag van Groen! kan ik niet anders dan zeggen dat het gerust wat meer had mogen zijn, iets in de buurt van wat de opniniepeilingen meenden vast te stellen. Het is vooral jammer dat de tweede zetel voor Vlaams- Brabant, die voor Tie Roefs, nipt niet gehaald werd. Maar ik wens Hermes Sanctorum heel veel succes toe, hij zal dat goed doen in het Vlaams parlement (net als mijn Groen!e vriendin Annemies Maes in het Brusselse!).

Er zijn heel wat conclusies te trekken uit de verkiezingsuitslag, al dan niet terechte. Er is alleszins nog heel veel werk te doen, we moeten – samen met bereidwillige mensen binnen en buiten de partij – blijven nadenken, discussieren, overleggen en acties voeren om duidelijk te maken dat Groen! wel degelijk oplossingen kan bieden voor de economische, ecologische en sociale problemen van deze tijd. Dat engagement wil ik toch zoveel mogelijk opnemen.

Iedereen heeft recht op een goede gezondheidszorg

Al wie ziek is, of oud en zorgafhankelijk geworden, heeft recht op een goede gezondheidszorg. Maar er is alleen zorgzekerheid als er ook gezorgd wordt voor wie zorg geeft. De zorgberoepen moeten aantrekkelijk genoeg zijn. Het is bijvoorbeeld erg moeilijk om (hoofd)verpleegkundigen te vinden, en vooral te houden. De kwaliteit van de dienstverlening in de zorgsector wordt in grote mate bepaald door de competenties en motivatie van het personeel. Vlaanderen kan vandaag rekenen op een grote groep van geengageerde zorgverleners, maar er moeten dringend extra maatregelen komen ter ondersteuning van de sector.

Fatiha Dahmani, Magda Aelvoet en Heidi Vanheusden onderschrijven dit in een pamflet dat ze dezer dagen flyeren aan het grootste ziekenhuis in de regio.

Groen! wil de zorgberoepen maatschappelijk herwaarderen. Niet alleen via campagnes en betere arbeidsvoorwaarden, maar ook via een algemeen herwaarderen van de zorgarbeid.

EN NU OP FILM

En meer film hier.

De zon is gratis

Al de vijfde dag op rij een stralende zon in een helblauwe hemel. Zeker op zo’n dagen heb ik zin in zonnepanelen op ons dak, moesten we er het geld voor hebben. “Rent a roof” lijkt een interessante oplossing, zou zowel voor het milieu als voor onze portemonnee lief zijn (kijk hier maar eens even). Het werkt volgens het systeem van PPS (publiek private samenwerking).  Heeft zowel voor- als nadelen, zoals we weten van het Sportoase-dossier in de stad Leuven. Samen op zoek naar constructieve oplossingen dus!

LEZERSACTIE TEGEN DE ONTSLAGEN BIJ DE MORGEN

LEZERS LEZEN NU ZONDAG 24 MEI – VAN 15u tot 17u. LOCATIE: ARDUINKAAI 29 – 1000 BRUSSEL

500 lezers van De Morgen (lees: alle aanwezigen, hoe meer hoe liever) lezen samen en met luide stem de laatst verschenen column van Bernard Dewulf. Een kippenvelmoment als protest voor de huidige gang van zaken op de redactie van De Morgen. Tussendoor lezen een tiental bekende auteurs, journalisten, artiesten en sympathisanten voor uit eigen werk en geven hun ongezouten mening. Breng allemaal een flesje drank en een glas mee om te klinken op het ‘gezonde verstand’ van de hoofdredactie van De Morgen (en om mekaar te trakteren).

Aanwezigheid nu reeds bevestigd: Koen Stassijns (in eigen naam en namens de Vlaamse Auteurs Vereniging) Chris Van Camp Bernard Dewulf Didi De Paris Elvis Peeters Peter Holvoet Hanssen …

Verspreid deze boodschap en kijk voor een dagelijkse update tot zondag op de facebookgroep ‘Voor Bernard Dewulf’!

WAAROM ? Wanneer redacteurs van ‘een krant die nadenkt’ staken waardoor er geen krant verschijnt dan is er absoluut iets ernstigs aan de hand! De reactie van de hoofdredactie: Bart Van Doorne: “Het is onjuist dat enkel kritische stemmen van de afgelopen maanden nu de rekening gepresenteerd krijgen. We hebben op basis van objectieve criteria, zoals de vraag of iemand nog paste binnen de toekomst van de krant, in eer en geweten een keuze gemaakt”. (bron: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/cultuur%2Ben%2Bmedia/media/090516DeMorgenNamen) Daar zijn wij als lezer van De Morgen blinkend verontwaardigd over. Actie dus! Voor een keer geen benefiet, maar wel een lezersactie om de hoofdredactie te herinneren aan de ‘kwaliteit’ die ontslagen wordt. Met voldoende media-aandacht omdat we als lezers van De Morgen bezorgd zijn over de richting die de krant uitgaat? Want misschien is de hoofdredactie in het conflict met het personeel te zeer in management-denken verzonken waardoor ze gewoon ‘vergeten’ dat de ontslagen redacteurs voor absolute kwaliteit staan? Daarom moeten de lezers van De Morgen de hoofdredactie helpen! Daarom de idee om als lezers van De Morgen, de hoofdredactie (ironisch) te herinneren aan deze kwaliteit. Daarom komen we als lezers van De Morgen met luide stem voorlezen aan de voordeur van De Morgen. Daarom komen we als lezers van De Morgen, de uitvergrote foto’s van Filip Claus tonen. Daarom houden we het proper. Daarom brengen we allemaal een flesje drank en een glas mee, om te klinken op het gezond verstand van de hoofdredactie van De Morgen en elkaar te trakteren. WANT: Met Bernard Dewulf verdwijnt de meest literaire/poëtische columnist in Vlaanderen (= meerwaarde). Met Hans Vandeweghe zou een van de weinige kritische sportjournalisten in Vlaanderen verdwijnen + hij is een van de weinigen die over meer dan enkel voetbal met dossierkennis kan schrijven (= meerwaarde). Filip Claus? Ook een man die ‘objectief niet meer past in de toekomst van deze krant’, was twee jaar geleden nog een van de fotografen in de reeks De Grootste Fotografen (betalende kingsize uitgave bij De Morgen). Hij staat daar te blinken in een rijtje met o.a. Cartier-Bresson, Newton, Man Ray, De Spiegelaere, Selleslags… (= meerwaarde). Het lezen van (de laatste) columns van Bernard Dewulf en Hans Vandeweghe + het tonen van uitvergrote foto’s van Filip Claus is tegelijk ook een steun voor de drie eindredacteurs, twee lay-outers en twee mensen van de fotoredactie die ook op straat staan.

HOE ZOU HET NU EIGENLIJK ZIJN MET DE IJSBEER?

Tijdens de campagne in de aanloop naar verkiezingen gebeurt er heel veel. Graag had ik hier iets geschreven over de vele positieve reacties die wij mochten ervaren toen wij vanochtend gingen flyeren aan Gasthuisberg (Leuven). Ik maak echter van de gelegenheid gebruik om even te wijzen op een interessant boekje dat mij dit weekend in handen viel: ‘Klimaatcrisis, Het failliet van het klimscepticisme”. Het is van de hand van goede vriend  Peter Tom Jones.  Het verscheen in de Essentie-reeks van de splinternieuwe uitgeverij Luster.

Tom is burgerlijk ingenieur Milieukunde, doctor in de Toegepaste Wetenschappen en werkzaam als Onderzoeksmanager (IOF) aan de K.U.Leuven. Hij publiceerde in diverse tijdschriften omtrent thema’s als klimaat, duurzaamheidtransities en ecologische economie en is co-auteur van Terra Incognita. Globalisering, ecologie en rechtvaardige duurzaamheid en Het Klimaatboek. Pleidooi voor een ecologische omslag.

“De ernst van het klimaatprobleem kan niet genoeg onderstreept worden. Dit boekje schetst een uitstekende samenvatting van de meest recente wetenschappelijke stand van zaken.” Prof. Philippe Huybrechts (glacioloog, VUB, VN Klimaatpanel) Omwille van zijn verregaande impact op andere wereldproblemen beschouwen wetenschappers en beleidsmakers de opwarming van de aarde als het meest centrale vraagstuk van de eenentwintigste eeuw. Maar wat zijn de oorzaken van deze opwarming? Waarin verschilt de huidige klimaatwijziging met vroegere evoluties? En wat zijn de gevolgen op korte en op langere termijn?

Peter Tom Jones schetst op een kernachtige manier de meest recente stand van zaken in de klimaatproblematiek en toont met onweerlegbare argumenten het ongelijk van de klimaatsceptici aan. Hij besluit met een wervend pleidooi voor een mondiaal beleid dat niet alleen de klimaatcrisis indijkt, maar ook andere voordelen met zich meebrengt. 

Verplichte lectuur voor LDD en consoorten!

Meer info op http://www.petertomjones.be

Keuzes maken

Als mama en would be politica heb ik weer keuzes moeten maken dit weekend. Zaterdag viel dat nog goed mee en werd het een en – en verhaal. De oudste en de jongste dochter wilden gelukkig graag mee naar de Gay Pride. Maar omdat we daarna eerst nog foto’s moesten laten maken voor de Lentefeestkaartjes van nummer 3 waren we veel te laat op de Congolese culturele avond van BANA Leuven in het Stuk cafe. Mijn goede vriendin Betty Leonard van Collective des Femmes Congolaises Pour la Paix bracht me er wel nog in hernieuwd contact met Lieve Snellings van Vrouwen in ’t zwart. Die organiseerden vandaag een benefietspaghettislag ten voordele van haar nieuw project in India. De verjaardag van ons oudste (20 al!) en dientengevolge familiale leuke festiviteiten weerhielden me er echter weer van m’n solidariteit te betuigen met al die vrouwen die het zo veel moeilijker hebben dan wij. Kan hier niet veel meer doen dan op te roepen kennis te nemen van die 2 websites tegen oorlog en geweld, proberen vrede te nemen met allerhande beperkingen eigen aan het leven en blijven hopen dat we er toch ooit in slagen alles ten goede te veranderen.