You are currently browsing the category archive for the ‘Uncategorized’ category.
Het ooit behalen van een licentie criminologie en het lezen van zowat alle Agatha Christies als kind, maakten me er tijdens mijn dagelijkse bezoek aan www.staatsblad.be al attent op dat er in dit land heel wat wetgeving gespuid wordt die te maken heeft met privedetectives, bewakingsfirma’s en dies meer. Meer nog, als je op die nationale website de term “privedetectives” intikt, krijg je haast evenveel “hits” dan als je hetzelfde doet met “verpleegkundigen”. Welke conclusies zouden we hier allemaal uit kunnen trekken?
Effectieven
1) Hermes Sanctorum (Herent, 1981)
2) Tie Roefs (Leuven, 1967)
3) Yves Vanden Bosch (Leuven, 1950)
4) Marie-Jeanne Thaelemans (Meise, 1959)
5) Karel Deridder (Dilbeek, 1961)
6) Bernadette Stassens (Tienen, 1957)
7) Luc Robyns (Huldenberg, 1962)
8 ) Jenny Sleeuwaegen (Sint-Pieters-Leeuw, 1963)
9 ) Jef Hollebecq (Vilvoorde, 1985)
10) Piet De Bisschop (Affligem, 1952)
11) Alena Vandenbussche (Grimbergen, 1961)
12) Fatiha Dahmani (Leuven, 1965)
13) Stef Bogaerts (Begijnendijk, 1962)
14) Monique Brys (Pepingen, 1957)
15) Paul De Troyer (Haacht, 1955)
16) Sylvie Gahy (Hoeilaart, 1963)
17) Frank Lammens (Rotselaar, 1973)
18) Annelies Van der Bracht (Holsbeek, 1951)
19) Mieke Matthys (Bierbeek Groen!-Plus)
20) Eloi Glorieux (Hoeilaart, 1960)
Opvolgers
1) Erik Torbeyns (Kampenhout, 1963)
2) Heidi Vanheusden (Leuven, 1962)
3) Maarten Motté (Beersel, 1987)
4) Leen Van Aken (Londerzeel, 1964)
5) Philippe Bossin (Kortenberg, 1986)
6) Betty Kiesekoms (Aarschot, 1960)
7) Malek Zahi (Leuven, 1954)
8 ) Lisa Smolders (Leuven, 1985)
9) Patrick Gillis (Opwijk, 1967)
10) Magda Vanstevens (Vilvoorde, 1948)
11) Erwin Malfroy (Halle, 1965)
12) Veerle Van Mele (Zoutleeuw, 1966)
13) Thomas Donceel (Herent, 1987)
14) Kristien Grauwels (Keerbergen, 1954)
15) Bert Vanoost (Tervuren, 1959)
16) Magda Aelvoet (Leuven, 1944)
De straten en pleinen, van de mensen daar kunnen we nog heel veel leren. Zo stond er een struise man spottend te kijken naar de cirkel (aspirant-)politici die hun show opvoerden en de mensen trachtten te behagen. Toen ik hem aansprak, liet hij me een papiertje zien: ex-sabenien, met een maandelijkse vergoeding van een goeie 1000 euro en de slotsom van de extra-premies min voorheffingen was 0,0. Erg verbitterd was de man, en kwaad op alle politiekers en zeker op DIE (of zei hij “dat”?) daar, een eerste de beste pikzwarte man die toevallig passeerde, waarvoor men “niet eens meer de moeite nam hem terug naar zijn land te sturen” en die “aan werkelijk alles schuldig” was.
Ik was zo verbouwereerd dat ik geen woorden vond om hem uit te leggen dat het juist de strategie is van de rechterzijde om de ene verschoppeling tegen de andere op te zetten, dat ook het pensioen van bijvoorbeeld verpleegkundigen niet veel hoger is dan 1000 euro, dat men dat bedrag in heel wat van die verre landen nog niet verdient in een heel jaar hard werken.
En wat zou het gemakkelijk en goedkoop zijn om mooie beloftes te doen als “met ons in de regering zullen de uitkeringen verdubbelen en moet niemand nog belastingen betalen”. Neen , dat zou niet eerlijk zijn, en Groen! is er juist om gekend betrouwbaar te zijn. En lef te hebben. Het lef om tegendraadse analyses en oplossingen voor te stellen, om te zoeken naar een echte “vergroening” van de belastingen, een systeem uit te werken om het grootkapitaal te belasten, om de grote fiscale fraude daadwerkelijk te bestrijden.
Johny Lenaerts, een Kesselse vriend, schreef mij iets waar ik me volledig in kan vinden. Bijvoorbeeld omdat ik zelf ooit een zeer leerrijke (figuren als Moo Laforce en Mammelies vergeet ik nooit meer!) stage heb gedaan in Buurtwerk ’t Lampeke in de Ridderstraat in Leuven, waar we o.a. het jeugdhuis voor “kansarme jongeren” Den Tube te water lieten in de Vaartkom. Mijn eindverhandeling criminologie werkte de begrippen “maatschappelijke kwetsbaarheid” en “algemene preventie” in de samenlevingsopbouw in Vlaanderen uit. En tot (aan mijn zwaar verkeersongeval) eind 1991 zat ik in de raad van bestuur van Riso-Vlaams Brabant. Ook in de periodes dat ik als thuisverpleegkundige werkte (in 1997 en 2003), werd ik getroffen door de schrijnende armoede waarin sommige patiënten verkeerden. Dat er een verband bestaat tussen armoede en gezondheid, weet iedereen. Dat gezondheidszorg voor álle mensen toegankelijk moet zijn, verkondigen alle politieke partijen. Maar in hóe men dit kan realiseren, zal Groen! voor vernieuwing moeten en kunnen zorgen. De mensen uit de “vierde wereld“… mijn stem hebben ze!
Hallo Heidi!
Het lijkt een leuke blog te zullen worden! Toch roept het nog wat vragen op, misschien kan het nog iets concreter: je werkervaring, je interesses (hobbies), actief in buurtgroep of schoolraad of iets dergelijks.
Ik denk dat de kiezers nu begrepen hebben dat Groen! staat voor klimaatmaatregelen, de komende weken zal moeten duidelijk gemaakt worden dat ze ook een sociaal programma hebben. Met mijn stukje probeer ik in die richting te gaan. Misschien werkt het voor jou inspirerend om je eigen ideeën hieromtrent te formuleren.
—————————————————————————————–
De mondige burger.
Is de ecologische beweging enkel geïnteresseerd in de milieuproblematiek? Ik meen van niet. De Groenen hebben niet enkel oog voor de problemen van het milieu maar ze benadrukken ook het belang van de sociale relaties en van het individu. Willen we de mens in zijn omgeving begrijpen, dan zullen we aandacht moeten schenken aan die drie aspecten, en willen we het leven van de mens veranderen, dan zal dit in deze drie registers moeten gebeuren. En de Groenen zijn daarmee bezig.
Groene activisten kom je overal tegen: in het buurtcomitee, in de schoolraad, in de vakbond, in de wijkvereniging… Zij weten wat er in het dagelijkse leven omgaat.
Groene activisten zijn bezig met concrete veranderingen. Op ecologisch vlak, maar ook in het onderwijs, in de woonbuurt, op het werk, in het verenigingsleven… Het zijn dikwijls kleine dingen, maar ze zijn essentieel voor de levenskwaliteit.
Het sociale weefsel is door de extreme individualisering van de afgelopen decennia uit elkaar gevallen. Het sociale leven neemt af, vele mensen zijn vereenzaamd. De heersende consumptiementaliteit en het tv-spektakel hebben de mensen passief gemaakt. De Groenen gaan daar tegenin. Ze geven niet toe aan het negativisme en de vreemdelingenhaat. Ze nemen zelf initiatieven. Als ‘de politiek’ er niet veel van terecht brengt, dan heeft dat misschien ook iets te maken met de passiviteit van de burger. Daarom willen de Groenen dat de mensen zèlf initiatieven ontplooien en gebruik maken van hun democratische rechten. Want de mensen willen niet meer als onmondige kinderen behandeld worden.
Heidi Vanheusden 