Begrip voor het onbegrip

De straten en pleinen, van de mensen daar kunnen we nog heel veel leren. Zo stond er een struise man spottend te kijken naar de cirkel (aspirant-)politici die hun show opvoerden en de mensen trachtten te behagen. Toen ik hem aansprak, liet hij me een papiertje zien: ex-sabenien, met een maandelijkse vergoeding van een goeie 1000 euro en de slotsom van de extra-premies min voorheffingen was 0,0. Erg verbitterd was de man, en kwaad op alle politiekers en zeker op DIE (of zei hij “dat”?) daar, een eerste de beste pikzwarte man die toevallig passeerde, waarvoor men “niet eens meer de moeite nam hem terug naar zijn land te sturen” en die “aan werkelijk alles schuldig” was.

Ik was zo verbouwereerd dat ik geen woorden vond om hem uit te leggen dat het juist de strategie is van de rechterzijde om de ene verschoppeling tegen de andere op te zetten, dat ook het pensioen van bijvoorbeeld verpleegkundigen niet veel hoger is dan 1000 euro, dat men dat bedrag in heel wat van die verre landen nog niet verdient in een heel jaar hard werken.

En wat zou het gemakkelijk en goedkoop zijn om mooie beloftes te doen als “met ons in de regering zullen de uitkeringen verdubbelen en moet niemand nog belastingen betalen”. Neen , dat zou niet eerlijk zijn, en Groen! is er juist om gekend betrouwbaar te zijn. En lef te hebben. Het lef om tegendraadse analyses en oplossingen voor te stellen, om te zoeken naar een echte “vergroening” van de belastingen, een systeem uit te werken om het grootkapitaal te belasten, om de grote fiscale fraude daadwerkelijk te bestrijden.